Αγαπημένε μου γείτονα...

Κατανοώ απόλυτα το γεγονός ότι είσαι περήφανος για το γιο σου τζαι ότι εν η χαρά σου να τον θωρείς να παίζει. Απλώς θα ήθελα να σε ενημερώσω ότι σήμερα εξύπνησα ανάποδα επειδή το βλαστάρι σου το καμαρωτό εκράεν ένα σφυρί τζαι εσφύραν όπως τον πελλόν ασταμάτητα που τες 9 το πρωίν (μπορεί τζαι πιο πριν, 9 εξύπνησα) ως τες 11. Στην αρκήν εσκέφτηκα ότι ο γιος σου εν ένας υπερενεργητικός μαννορόκολος που γενικώς αρέσκει του να ξεσηκώνει τη γειτονιά. Μετά που ήπια καφέ, τζαι είδα τα πράματα πιο ήρεμα, εκατάλαβα ότι ο γιος σου μάλλον έσσιει όνειρο να γίνει διαιτητής. Επειδή σε καμμιά περίπτωση δεν θέλω να μπω εμπόδιο στα όνειρα του γιου σου, απλά θα σου δώκω μερικές συμβουλές να του τες μεταφέρεις...

1) Ένας διαιτητής δεν γίνεται να σφυρά συνέχεια γιατί πρέπει οι παίχτες να παίξουν τζαι νάκκο μάππα. Σφυρά μόνο άμα πρέπει. Δυστυχώς για το γιο σου έτσι εν το άθλημα.

2) Ένας αγώνας μάππας πάει περίπου ανάμιση ώρα (θκιο ημίχρονα των 45 λεπτών) συν 15 λεπτά διάλειμμα. Ο γιος σου εν έκαμε διάλειμμα τζαι έβαλε τζαι ένα κάρτο καθυστερήσεις.

3) Για να γίνεις διαιτητής πρέπει να είσαι έτοιμος για όποιαδήποτε αντίδραση παιχτών ή οπαδών όπως πχ. να σε μουντάρουν τζαι να σε κάμουν μαύρο στο ξύλο. Επειδή όπως καταλαβαίνεις εν θέλω να μπει στα γήπεδα απροετοίμαστος, την επόμενη φορά που θα αρκέψει να σφυρά όπως τον πελλον, θα έρτω να του δώκω 2 πάτσους πέρκι ησυχάσει. Επίσης να του εξηγήσεις ότι εν καταλάβω με που τζίτρινες με που κότσσινες.


Με αγάπη,

Ένας γείτονας που σέβεται το μέλλον του γιου σου.